Wist je dat?

In West-Afrika wordt gebakken banaan meestal als hartige snack geserveerd, bijvoorbeeld met chilipeper, ui en specerijen. Er bestaan leuke lokale namen voor de snack, zoals alloco in Ivoorkust, dodo in Nigeria en kelewele in Ghana.

Als je kijkt hoe gretig men in Afrika gebakken banaan eet, dan ligt het voor de hand aan te nemen dat de Afrikaanse slaven in het Suriname van weleer het gerecht ook al aten. Er groeien tenslotte genoeg bananenbomen in Suriname. Toch is de Surinaamse streetfoodversie van tegenwoordig van Indonesische komaf – meegebracht door Indonesische contractwerkers die na de afschaffing van de slavernij op de plantages kwamen werken.

Er zijn kleine verschillen tussen de Indonesische pisang goreng en de Surinaamse baka bana. Het Surinaamse deegjasje is wat dikker, het is gemaakt met tarwemeel in plaats van rijstmeel en bevat vaak ei. De Indonesiërs serveren hun pisang goreng niet met pindasaus, zoals de Javaanse Surinamers dat doen, maar eerder met wat poedersuiker. De combi van zoete banaan en hartige saus doet juist weer een tikje Afrikaans aan.

Bereiding

Ook al is baka bana een eenvoudig gerecht, toch zit er nog opvallend veel variatie in het beslagje. Sommige koks maken het van zelfrijzend bakmeel, maizena en suiker, anderen met bloem, ei en/of karnemelk en een enkeling gebruikt zelfs 7-up in het beslag. Wat er dan ook precies ingaat, het wordt door elkaar geklopt tot een dik mengsel, waar lange, dunne plakken bakbanaan doorheen worden gehaald, voordat ze in hete olie goudbruin worden gebakken.

How to eat

Baka bana smaakt altijd en overal, en is daarmee een van de ‘gevaarlijkste’ snacks uit de Surinaamse keuken.

Erbij

Je dipt de banaan in pindasambal, een pittige Surinaamse pindasaus.

Probeer ook eens

Indonesische gebakken banaan, pisang goreng, lijkt er erg op. In Nederland verkopen Vietnamese loempiatentjes vaak ook gebakken banaan.