Allemansvriend

Gebakken banaan is overal ter wereld een geliefde zoete lekkernij. Het wordt ook op de Filipijnen, in Maleisië en in Thailand gegeten. In India voegt met een vleugje kardemom toe aan het beslag. Wij Nederlanders eten het al jaren als streetfood, van de Vietnamese loempiabakker op de markt. De Surinaamse keuken serveert bovendien bakabana’s, die vaak een iets dikker deegjasje aanhebben maar er niet minder lekker om zijn.

De beste bananen voor pisang goreng zijn Zuidoost-Aziatische bananen, zoals de kleine pisang raja, de bakbanaanachtige pisang tanduk (ook lekker als bananenchips) of pisang abu, een klein bakbanaantje. Al deze soorten zijn niet te zoet, met een stevige en toch zachte textuur.

Bereiding van pisang goreng

Een goede gebakken banaan heeft een vederlicht jasje dat knapperig is, en blijft! Net als bij Japanse tempura moet voor pisang goreng-beslag het water ijs- en ijskoud zijn. Gebruik je ijskoud sprankelend water, dan worden de baksels nóg lekkerder: extra knapperig en minder vettig.

Het basisrecept, zonder geheime lokale toevoegingen, bestaat uit een jasje gemaakt van rijstmeel, tapiocameel, zout en ijskoud (sprankelend) water. Hier worden langwerpige dunne plakjes banaan doorheen gehaald en in hete olie gefrituurd tot ze lichtbruin en door en door warm zijn.

Erbij

Pisang goreng is lekker genoeg om zo te eten, uit het vuistje, eventueel met een beetje poedersuiker eroverheen. Wil je ze omtoveren tot een indrukwekkend dessert, serveer ze dan met een bolletje ijs.

Probeer ook eens

Pisang goreng is een van de meest ‘normale’ zoete gerechten uit de Aziatische keuken. Wil je weleens iets ongewoners proeven, dan zijn het Japanse gerecht doriyaki, Vietnamese che chuoi en Indiase gulab jamun het proberen waard.