Wat is ouzo?

Ouzo (Griekse spelling ούζο, spreek uit: ‘OE-zoh’) is een alcoholische Griekse drank met anijssmaak. Perfect voor droplievende Nederlanders, want anijs en drop liggen in elkaars verlengde. Ouzo wordt gemaakt van druivenresten, die eerst tot een soort grappa worden gestookt. In een tweede stookronde krijgt deze grappa vervolgens een anijssmaak. Het resulterende drankje is zoet en zijdeachtig, met een alcoholpercentage van rond de veertig procent.

Pure ouzo geeft een behoorlijke knal. De uitgesproken smaak, die aan venkel, kruidnagel en koriander doet denken, kan nogal overheersen. De drank wordt, net als andere anijsdrankjes zoals sambuca en absint, dan ook meestal met wat water aangelengd – het drankje verandert dan van helder naar melkachtig. Bovendien wordt ouzo zelden tot nooit op zichzelf gedronken. In plaats daarvan past het juist perfect bij een selectie mezze: olijven, een Griekse salade of wat pita met dips.

Grieken kunnen echt genieten van het ouzo drinken en het geheel mag gerust twee uur duren. Ze drinken het drankje in minuscule slokjes en nemen hier en daar een hapje van een mezze. Drink ouzo dus nooit als shot, je krijgt er een nare hoofdpijn van en je mist bovendien je mindfulle moment.

Ouzo is niet zo oud als je misschien zou denken: de eerste ouzofabriek, gerund door Nicholas Katsaros, opende in 1856 zijn deuren. Spoel het verhaal vier generaties vooruit, en zijn familie runt de fabriek nog steeds. Inmiddels wordt ouzo op vele plekken in Griekenland geproduceerd, variërend van kleine mini-stokerijen tot grote fabrieken. Wat de verschillende merken gemeen hebben is hun geheime receptuur: elke fles heeft zijn eigen ‘speciale’ ingrediënt of samenstelling.